Κυριακή 16 Ιανουαρίου 2011

Συγκλονιστική μαρτυρία απεξαρτημένου χρηστη,

{Το παρακάτω κείμενο αυτό διαβάστηκε από μαθητή του «Σχολείου του 18 Άνω» στην ημερίδα που πραγματοποιήθηκε στις 25/10/2004 στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών από τη Μονάδα Απεξάρτησης ΨΝΑ 18ΑΝΩ με θέμα «Εξάρτηση-Απεξάρτηση και Σχολείο». 



Γεια σου δάσκαλε!
Θα αναρωτιέσαι τώρα πως και σε θυμήθηκα μετά από 35 χρόνια. Μα δεν σε ξέχασα ποτέ. Πιστεύω ότι ένα αληθινό χαμόγελο, ένα αληθινό χάδι δεν ξεχνιέται ποτέ. Σε συντροφεύει σε ολόκληρη τη ζωή. Και αυτό το χαμόγελο και αυτό το πάθος σου για γνώση και για τη μετάδοση της γνώσης θα με συνοδεύει για μια ζωή. Αγαπούσες όλα τα παιδιά, αλλά σε μένα ίσως επειδή ήμουν από άλλη χώρα μου είχες ιδιαίτερη αδυναμία. Εμείς σαν Έλληνες πολιτικοί πρόσφυγες δεν είχαμε ιδιαίτερα προβλήματα στην χώρα σου την Ουγγαρία. Το πρόβλημα με μας όπως άλλωστε με κάθε ξένο που ζει σε άλλη χώρα ήταν και είναι η δυσκολία προσαρμογής. Χρειάζεται ιδιαίτερη φροντίδα. Γι’ αυτό, όταν έφυγες από το σχολείο, πήρες μετάθεση νομίζω, με πήρε ο κατήφορος. Δεν το κατάλαβε κανείς. Ή μάλλον δεν έδωσε κανείς τη δέουσα προσοχή που χρειαζόταν.
Οι γονείς μου βλέπεις ήταν απασχολημένοι με τα γεγονότα που διαδραματίζονταν στην Ελλάδα. Παρεμπιπτόντως σου υπενθυμίζω ότι και ο πατέρας μου ήταν εκπαιδευτικός. Τέλος πάντων. Όπως σου είπα και πιο πάνω, από κει άρχισε η αντίστροφη μέτρηση. Θα σου τα πω εν συντομία. Μετά από 2 χρόνια με διώχνουν από το σχολείο, οπότε στα 12 μου άρχισα να πίνω αλκοόλ και γενικά ότι άλλο εύρισκα μπροστά μου. Αγρίευα μέρα με τη μέρα. Μετά 1 χρόνο με διώχνουν και από το άλλο σχολείο. Με παίρνουν σε ένα πειραματικό σχολείο από όπου με διώχνουν σε μισό χρόνο. Παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες του πατέρα μου δεν με ξαναδέχτηκαν σε κανένα άλλο σχολείο. Έτσι, την τελευταία τάξη του Δημοτικού, την τελείωσα σαν κατ’ οίκον διδασκόμενος, μακριά από τα υπόλοιπα παιδιά. Μετά από το Δημοτικό, πήγα σε δύο τεχνικά σχολεία, από μισό χρόνο στο καθένα, απ’ όπου έφυγα άρον άρον. Ένοιωθα πολύ μόνος και αποκλεισμένος από τη γνώση και από την κοινωνία γενικότερα. Αναγκαστικά άρχισα να δουλεύω από τα 13 μου. Εν τω μεταξύ, έπινα όλο και πιο πολύ. Δούλευα όπου εύρισκα. Σε εργοστάσια, σαν εφημεριδοπώλης, σαν οδοκαθαριστής, σε θέατρο… Εκεί στο θέατρο, πέρασα τις πιο όμορφες μέρες της ζωής μου. Εκείνη τη χρονιά με καταδικάζουν σε 3 χρόνια φυλακή, για αντίσταση κατά της αρχής. Η ιστορία ήταν η εξής: Ταξίδευα με τραίνο, οπότε σε μια στάση, σε ανύποπτη στιγμή, μπαίνουν μέσα καμιά δεκαριά αστυνομικοί και αρχίζουν χωρίς λόγο να δέρνουν τον κόσμο. Εγώ βλέποντας αυτή την αγριότητα, όρμησα σε έναν από αυτούς και τον έσπρωξα. Αυτό ήταν.
Λόγω του ότι ήμουν ανήλικος, αντί για φυλακή, με καταδικάζουν σε 3 χρόνια καταναγκαστικής εργασίας σε ένα ρωσικό εργοστάσιο όπλων. Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα γίνεται η μεταπολίτευση. Επιτέλους, έφτασε η στιγμή του πολυπόθητου επαναπατρισμού. Μπαίνουμε στη διαδικασία του γυρισμού, που διαρκεί 4 χρόνια. Επιτέλους φθάνουμε στην Ελλάδα. Παθαίνουμε σοκ! Βιώνουμε στο πετσί μας την καταστολή και τον αποκλεισμό. Συμμορίτες μας ανεβάζουν συμμορίτες μας κατεβάζουν. Βρίσκομαι ξανά στο περιθώριο. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά, με πιάνουν σε μια διαδήλωση στα Προπύλαια, και σε μια πολύκροτη δίκη η οποία κράτησε για βδομάδες, στη διάρκεια της οποίας ήμασταν κρατούμενοι στην Ασφάλεια, με καταδίκασαν σε 3 χρόνια φυλακή με αναστολή.
Βγαίνοντας από αυτή την περιπέτεια, μπαίνω όλο και πιο βαθιά στις ουσίες. Χάνω σιγά σιγά την επαφή με την πραγματικότητα. Περνάνε τα χρόνια. Που και που, όταν φτάνω πια στα όριά μου διαβάζω κανένα βιβλίο, σέρνομαι σε κανένα θέατρο, έτσι για να δικαιολογήσω την ύπαρξή μου. Μετά ξανά τα ίδια. Ώσπου κάποια στιγμή παθαίνω οξεία παγκρεατίτιδα. Τραβολογιέμαι στα νοσοκομεία για κανένα χρόνο. Μετά οι γιατροί αποφασίζουν να με εγχειρήσουν. Ήταν δύσκολη εγχείρηση, όπως μαθαίνω αργότερα. Μετά το νοσοκομείο, για ενάμισι χρόνο κάνω αποχή από τις ουσίες. Ξαναγεννιέμαι. Όλα μου φαίνονται πρωτόγνωρα. Τα χρώματα, οι μυρωδιές, οι σκέψεις… τα πάντα. Ρίχνομαι με τα μούτρα στο διάβασμα, στη μελέτη, στη δημιουργία, στην απόλαυση της φύσης…όλα ανολοκλήρωτα, και μόνος, χωρίς στόχους. Ήταν θέμα χρόνου να ξαναπέσω στις ουσίες. Αυτή τη φορά βυθίστηκα ακόμα πιο βαθιά σε αυτές. Είχα παγώσει μέσα μου. Ούτε καν η ιδέα του θανάτου δεν με απασχολούσε. Δεν παραπονιέμαι δάσκαλε, αγανακτώ.Το ξέρεις, αυτή η ιστορία είναι μία από τις πάμπολλες, εκατομμύρια τραγικές ιστορίες που διαδραματίζονται καθημερινά γύρω μας. Δεν τους βλέπουμε όμως. Δεν θέλουμε να τους δούμε. Αποστρέφουμε το βλέμμα μας μόλις τους αντικρίσουμε. Μέχρι πότε όμως θα μπορέσουμε να κρυφτούμε από τη συνείδησή μας, καταφεύγοντας σε ψεύτικες ανάγκες, σε ψεύτικες εικόνες, σε ψεύτικα πρότυπα; Αυτή τη στιγμή που σου γράφω βρίσκομαι στο πρόγραμμα απεξάρτησης του 18ΑΝΩ που παλεύει και μου μαθαίνει να παλεύω και εγώ ενάντια στο ψέμα, στην υποκρισία, στην εκμετάλλευση και σε όλες τις κοινωνικές ανισότητες. Το 18ΑΝΩ πιστεύει ότι η γνώση και η εκπαίδευση είναι τα όπλα που θα με βοηθήσουν να αντισταθώ στη βαρβαρότητα που με περιβάλλει. Γι’ αυτό σου λέω δάσκαλε, εγώ θα σταθώ όρθιος και θα σπουδάσω, και με ψηλά το κεφάλι θα παλέψω για ένα καλύτερο αύριο.
Γιώργος

Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Εθισμός στο διαδίκτυο-τρόποι απεξάρτησης

Παράγοντες που οδηγούν σε εθισμό στο διαδίκτυο και συνέπειες του εθισμού αυτού

Ο εθισμός στο Διαδίκτυο είναι μια σχετικά νέα μορφή εξάρτησης, η οποία βρίσκεται υπό εξέταση από την επιστημονική κοινότητα προκειμένου να οριοθετηθεί, αφού, όπως αναφέρεται από ψυχολόγους και παιδοψυχολόγους, η εξάρτηση από το Ίντερνετ δεν είναι ακόμη μια κλινική οντότητα που συναντάμε σε εγχειρίδια ψυχιατρικά.
Σε ότι αφορά τους παράγοντες που οδηγούν στον εθισμό του εφήβου στο Διαδίκτυο,πρέπει να γνωρίζουμε ότι η εξάρτηση μπορεί να είναι το αποτέλεσμα άλλων ψυχικών διαταραχών, όπως κατάθλιψη, αγχώδεις διαταραχές, διαταραχές προσωπικότητας και κοινωνική φοβία, μεταξύ άλλων.
Όπως με κάθε μορφής διαταραχή, δεν λείπουν τα ακραία περιστατικά, όπου ο έφηβος δεν παραμελεί απλά το περιβάλλον του, αλλά τον ίδιο του τον εαυτό, διακυβεύοντας ακόμη και τη σωματική του υγεία. Έτσι, εκτός από περιπτώσεις παιδιών που είχαν χαθεί για ολόκληρα 24ωρα σε Ίντερνετ καφέ και που εκδήλωσαν βίαιες συμπεριφορές, η Μονάδα Εφηβικής Υγείας βρέθηκε μπροστά σε παιδιά που παραμελούσαν την προσωπική τους υγιεινή, τη διατροφή τους, παραμελούσαν τον εαυτό τους σε τέτοιο σημείο που δεν άλλαζαν καν ρούχα για μέρες.
Τρόποι απεξάρτησης από τον εθισμό των εφήβων στο διαδίκτυο
το σημαντικό δεν είναι ο έφηβος να διακόψει την χρήση του internet αλλά να θέσει κάποια όρια στην ενασχόληση του με το διαδίκτυο ώστε να μην επηρεάζει την ψυχική και σωματική του υγεία.
κατά τη διάρκεια της θεραπείας δε διακόπτεται η χρήση, αλλά ο έφηβος μαθαίνει να θέτει όρια στη χρήση και να αρχίσει και πάλι την ενασχόληση με άλλες δραστηριότητες. Η παρακολούθηση κάθε περίπτωσης γίνεται από τετραμελή ομάδα στην οποία συμμετέχουν παιδίατρος, παιδοψυχίατρος, παιδοψυχολόγος και οικογενειακός σύμβουλος.


Αν λοιπόν είστε γονείς και θέλετε να παρέχετε ηλεκτρονικό υπολογιστή στο παιδί σας θα πρέπει να προσέχετε τα παρακάτω:


  ● Να ασχολείστε και εσείς με τους υπολογιστές, αφού είναι ο μόνος τρόπος να επιβλέπετε τα παιδιά σας, να τα βοηθάτε να επιλέξουν με τι θα ασχοληθούν στο κομπιούτερ τους και να γνωρίζετε τι ακριβώς κάνουν.
  ● Να γνωρίσετε τι πραγματικά είναι το Ίντερνετ και να μάθετε να φιλτράρετε τις «πληροφορίες» του, ώστε να βοηθήσετε τα παιδιά σας να συνειδητοποιήσουν ότι όλα όσα βρίσκουν στις σελίδες του δεν είναι αληθινά, αγαθά και ασφαλή, και να μάθουν να ξεχωρίζουν τον πραγματικό από τον «εικονικό» κόσμο.
  ● Να μην τους απαγορεύετε εντελώς την πρόσβαση στο Διαδίκτυο από τον υπολογιστή του σπιτιού, επειδή, αν δεν μπορούν να το χρησιμοποιήσουν στο σπίτι, θα το κάνουν οπουδήποτε αλλού.
  ● Να μην αντιμετωπίζετε τον υπολογιστή ως ένα μέσο που θα σας βοηθήσει να κρατάτε τα παιδιά σας απασχολημένα για να μη σας ενοχλούν.
  ● Να τοποθετήσετε τον υπολογιστή σε ένα σημείο όπου θα μπορείτε, με διακριτικό τρόπο, να παρακολουθείτε τα παιδιά σας όταν τον χρησιμοποιούν, αλλά και να τους δίνετε την ευκαιρία να μοιράζονται μαζί σας ό,τι τα ενδιαφέρει, τα προβληματίζει.
  ● Να επιλέγετε με προσοχή και να γνωρίζετε τα προγράμματα, αλλά και τα παιχνίδια με τα οποία ασχολούνται. Αν είναι απαραίτητο, ζητήστε τη συμβουλή κάποιου ειδικού.
  ● Να τους δώσετε να καταλάβουν ότι η χρήση του υπολογιστή πρέπει να γίνεται με μέτρο και να μην παραμελούν τις υπόλοιπες δραστηριότητες, το παιχνίδι, τους φίλους, την ξεκούραση και τα μαθήματά τους. Σύμφωνα με την Αμερικανική Παιδιατρική Εταιρεία, ο χρόνος που αφιερώνουν καθημερινά τα παιδιά σε καθιστικές δραστηριότητες (τηλεόραση, ηλεκτρονικός ­υπολογιστής) δεν πρέπει να ξεπερνά τις δύο ώρες (μάλιστα, κάποιοι πιο «σκληροπυρηνικοί» συστήνουν να περιοριστεί σε μία ώρα).
  ● Να μη χρησιμοποιείτε τον υπολογιστή και το Διαδίκτυο ως επιβράβευση ή ως τιμωρία.
  ● Αν παρατηρήσετε περίεργες συμπεριφορές ή υπερβολική χρήση από την πλευρά των παιδιών σας, αναζητήστε βοήθεια. 

Τρίτη 21 Δεκεμβρίου 2010

Ψευδεσθαισιογόνα-LSD


   Μια σύντομη ιστορία του LSD
Το διαιθυλαμίδιο του λυσεργικού οξέος ή διαιθυλολυσεργαμίδιο, ευρύτερα γνωστό ως LSD και στους κύκλους των χρηστών παραισθησιογόνων ουσιών ως "οξύ" , είναι ένα συνθετικό παράγωγο μια φυσικής ουσίας, του λυσεργικού οξέος (lysergic acid). Το LSD θεωρείται ως η πλέον ισχυρή γνωστή παραισθησιογόνος ουσία. Το συστηματικό (κατά IUPAC) όνομα του LSD είναι: (6αR,9R)-Ν,Ν-διαιθυλο-7-μεθυλο-4,6,6a,7,8,9-εξαϋδρο-ινδολο-[4,3-fg] κινολινο-9-καρβοξαμίδιο
Το λυσεργικό οξύ μπορεί να ληφθεί τον μύκητα ερυσίβη που αναπτύσσεται συνήθως στα δημητριακά και κυρίως στη σίκαλη. Ο μύκητας αυτός είναι η αιτία ενός είδους τροφικής δηλητηρίασης, του εργοτισμού, που ξεσπούσε κατά περιόδους σαν επιδημία σε διάφορες περιοχές της Ευρώπης κατά τον Μεσαίωνα, αλλά και μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα.
Το LSD παρασκευάστηκε για πρώτη φορά από τον Ελβετό χημικό Albert Hofmann (16 Νοεμβρίου 1938) στα εργαστήρια της φαρμακευτικής εταιρείας Sandoz, στη Βασιλεία (Basel) της Ελβετίας. Η σύνθεσή του είχε γίνει στα πλαίσια ενός ευρύτερου ερευνητικού προγράμματοςυπό τη διεύθυνση του Καθηγητή Χημείας Arthur Stoll (1897-1971), πάνω στις φαρμακευτικές ιδιότητες των αλκαλοειδών του μύκητα ερυσίβη (ergot) και των ημι-συνθετικών παραγώγων τους.
Η ισχυρή παραισθησιογόνος δράση του LSD διαπιστώθηκε τυχαία πέντε χρόνια αργότερα (1943) από τον ίδιο τον Hofmann, όταν επανεξετάζοντας δείγμα του LSD απορρόφησε μέσω του δέρματος μικρή ποσότητα της ουσίας. Το LSD χρησιμοποιήθηκε πειραματικά στην ιατρική ως ένας ψυχωσιομιμητικός παράγοντας, για να προκαλέσει (κατά τεχνητό τρόπο) καταστάσεις παρόμοιες με εκείνες που συνοδεύουν ψυχικές ασθένειες, όπως η σχιζοφρένεια, με σκοπό τη μελέτη τους. Το 1947, η Sandoz κυκλοφόρησε το LSD με την εμπορική ονομασία Delysid για ψυχιατρική χρήση.
Κατά τη δεκαετία του 1960, το LSD "ξέφυγε" από τα ερευνητικά και ακαδημαϊκά εργαστήρια και άρχισε να διατίθεται στην παράνομη αγορά των ναρκωτικών και παραισθησιογόνων ουσιών, σαν κάτι το τελείως "νέο". Η χρήση του υπήρξε ιδιαίτερα διαδεδομένη και συνδέθηκε με το κίνημα των χίπις στις ΗΠΑ και τις χώρες της Δυτικής Ευρώπης. Το LSD έγινε ένα "μυθικό" σύμβολο των ναρκωτικών της εποχής της δεκαετίας του 1960 και απετέλεσε σύμβολο της ψυχεδελικής κουλτούρας της εποχής (psychedelic: από την ελληνική λέξη "ψυχοδηλωτικός"). Η ισχυρή παραισθησιογόνος δράση του και οι κίνδυνοι στην υγεία που θα μπορούσε να προκαλέσει, το κατέταξαν στις απαγορευμένες ουσίες.

Μετά από μια εντρύφηση στην ιστορία αυτής της ουσίας είναι ώρα να εξετάσουμε την σχέση της με τους χρήστες γιατί αυτό εξετάζουμε κυρίως.

Η επαναλαμβανόμενη χρήση LSD μπορεί να οδηγήσει σε παρατεταμένη κατάθλιψη ή άγχος. Έχουν καταγραφεί περιστατικά αυτοκτονιών
μετά τη λήψη LSD και η ουσία αυτή μπορεί να προκαλέσει βίαιη ή επικίνδυνη συμπεριφορά, με συνέπεια τον θάνατο.



Στη δεκαετία του 1960, λοιπόν, το LSD προτάθηκε για τη θεραπεία νευρώσεων, ειδικά σε περιπτώσεις ασθενών που αρνούνταν να ακολουθήσουν άλλες θεραπευτικές μεθόδους, όπως επίσης και για την αντιμετώπιση του αλκοολισμού. Μελετήθηκε ακόμα η αποτελεσματικότητά του στην αντιμετώπιση του αυτισμού ή της εξάρτησης από άλλες ψυχοτρόπες ουσίες, ωστόσο μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1990 δεν αποδείχθηκε πως διέθετε κάποια ιδιαίτερη κλινική αξία.
Στις αρχές του 21ου αιώνα, αναβίωσε η έρευνα της χρήσης του LSD για τη θεραπεία του αλκοολισμού και διάφοροι ερευνητές έχουν υποστηρίξει πως ενδέχεται να έχει θετικά οφέλη. Ορισμένοι ιατρικοί οργανισμοί συνεχίζουν να υποστηρίζουν και να χρηματοδοτούν την έρευνα για τις πιθανές ιατρικές χρήσεις του LSD, ωστόσο η θεραπευτική χρήση του εξακολουθεί να παραμένει αποκλειστικά σε πειραματικό επίπεδο.
'Οπως όλες οι παραισθησιογόνες ουσίες, το LSD προκαλεί αποκλίσεις από τη συνήθη συμπεριφορά του χρήστη, αλλοιώνοντας την αντίληψη της πραγματικότητας και προκαλώντας οπτικές και ακουστικές διαταραχές. Διαφέρει σε σχέση με άλλες ψυχοτρόπες ουσίες, ως προς το ό,τι δεν προκαλεί εθισμό και είναι περιορισμένο το ενδεχόμενο αναβίωσης της εμπειρίας της χρήσης του μετά τη διακοπή της. Αξιοσημείωτη είναι η υψηλή δραστικότητα της ουσίας, καθώς μπορεί να επενεργήσει ακόμη και σε ποσότητα των 25 μg, ενώ τυπικές "δόσεις" βρίσκονται στην περιοχή50-200 μg.
Το LSD απορροφάται από το ανθρώπινο σώμα σε διάστημα περίπου μίας ώρας και η επίδρασή του διαρκεί  8 έως 12 ώρες. Λαμβάνεται συνήθως από το στόμα, τυπικά σε χάπια, κάψουλες, κύβους ζάχαρης, απορροφητικό χαρτί (στυπόχαρτο) ή ειδικά αυτοκόλλητα. Σε υγρή μορφή χορηγείται με ενδομυϊκή ή ενδοφλέβια ένεση. Η δημοτικότητα του LSD στους κύκλους των χρηστών παρανόμων ουσιών, μειώθηκε μετά την εμφάνιση άλλων ευκολότερα παρασκευαζόμενων ουσιών (π.χ. Ecstasy) και o αριθμός των χρηστών LSD είναι πλέον περιορισμένος.


 Το LSD δεν δημιουργεί εξάρτηση στους χρήστες. Μόνο μια μειονότητα τακτικών χρηστών LSD μπορεί να εκδηλώσει μια ψυχολογικού και όχι σωματικού τύπου εξάρτηση από την ουσία. Ωστόσο, από τη βαριά χρήση παραισθησιογόνων, ιδίως του LSD, μπορεί μερικές φορές να προκληθεί σχιζοφρένεια. Φαίνεται ότι για να συμβεί αυτό πρέπει να υπάρχει μια προδιάθεση του χρήστη ως προς την εκδήλωση σχιζοφρένειας. Υπάρχουν επίσης στοιχεία που υποδεικνύουν ότι οι πάσχοντες από σχιζοφρένεια, που όμως αποκρίνονται στην θεραπεία, μπορούν να εμφανίσουν εκ νέου ψυχωσικό επεισόδιο ως αποτέλεσμα της χρήσης LSD.

Άλμπερτ Χόφμαν:
Για να φτάσω στη ρίζα του θέματος άρχισα να αυτοπειραματίζομαι με αυτήν την ουσία. 'Αρχισα με τη μικρότερη δόση που πίστευα πως θα είχε κάποια δράση, δηλ. με 0,25 mg LSD. 'Εγραψα στο εργαστηριακό ημερολόγιο:
- 19 Απριλίου 1943: Παρασκευή υδατικού διαλύματος 0,5% τρυγικού άλατος του διαιθυλαμιδίου του d-λυσεριγικού οξέος.
- 4:20 μμ: Κατάποση 0,5 κ.εκ. (0,25 mg LSD). Τι διάλυμα ήταν άγευστο.
- 4:50 μμ: Καμία ένδειξη κάποιας επίδρασης.
- 5:00 μμ: Ελαφριά ζάλη, ανησυχία, αδυναμία συγκέντρωσης, οπτικές διαταραχές, έντονη διάθεση για γέλιο...
Στο σημείο αυτό οι σημειώσεις σταματούν. Τις τελευταίες λέξεις τις έγραψα με πολύ δυσκολία. Ζήτησα από τον βοηθό μου να με συνοδέψει σπίτι καθώς πίστεψα ότι θα έχω τα ίδιες διαταραχές που είχα την τελευταία Παρασκευή. Καθώς πηγαίναμε με το ποδήλατο έγινε σαφές πως τα συμπτώματα ήταν πολύ πιο έντονα από εκείνα της πρώτης φοράς. Δύσκολα μπορούσα να μιλήσω με κάποιο λογικό ειρμό, το οπτικό πεδίο ταλαντεύονταν μπροστά μου και τα αντικείμενα τα έβλεπα σαν μέσα από παραμορφωτικό καθρέφτη. 'Ενιωθα πως ήμουν ακίνητος, αν και ο βοηθός μου αργότερα μου είπε πως ποδηλατούσαμε με κανονικό ρυθμό. Μόλις έφτασα στο σπίτι φωνάξαμε γιατρό... ".
Η ημέρα εκείνη έμεινε στην ιστορία του LSD ως η "η ημέρα του ποδηλάτου" (bicycle day). 'Οπως διηγείται ο Hofmann, την επόμενη ημέρα τα συμπτώματα είχαν παρέλθει (14 ώρες μετά τη λήψη του LSD) και ετοίμασε την έκθεσή του προς τον προϊστάμενό του. Θεώρησε μάλιστα ως ιδιαίτερα παράδοξο το γεγονός ότι θυμόταν σε κάθε λεπτομέρεια την κατάσταση που είχε βιώσει πριν λίγες ώρες και το ότι βρισκόταν και πάλι σε εξαιρετική σωματική και ψυχική κατάσταση. Η περιγραφή της εμπειρίας του προκάλεσε ιδιαίτερη εντύπωση στους συνεργάτες του, κάποιοι από τους οποίους δοκίμασαν την ένωση αυτή και επιβεβαίωσαν τις παραισθησιογόνες ιδιότητες της ένωσης.

Δευτέρα 20 Δεκεμβρίου 2010

Ψευδεσθαισιογόνα-κάνναβη,χασίς,μαριχουάνα

Η κάνναβη
1. Η κάνναβη είναι φυτό του γένους των κνιδωδών, περιλαμβάνει ένα μόνο είδος, την Κάνναβη την ήμερη (Cannabis sativa) και υπάρχει στη φύση σε περισσότερες από εκατό παραλλαγές (cannabis indica, cannabis ruderalis, κ.α.), που διαφέρουν μεταξύ τους κυρίως ως προς την περιεκτικότητά τους σε ορισμένες δραστικές ουσίες.
 2. Για ολόκληρες χιλιετηρίδες η κάνναβη έπαιζε καθοριστικό ρόλο στην επιβίωση του ανθρώπου ως πηγή ενέργειας, διατροφής, και ένδυσης και ως θεραπευτικό και ευφορικό μέσο. Αλλά εδώ και εξήντα χρόνια τέθηκε υπό καθεστώς διωγμού ως απειλή για την ύπαρξή του.
3. Η τύχη της κάνναβης κρίθηκε αποκλειστικά και μόνο από το συνδυασμό των πολιτικών, οικονομικών και τεχνολογικών αλλαγών που συντελέστηκαν κατά τη δεκαετία του 1930.
 4. Τα πολλά πλεονεκτήματα και οι εφαρμογές της κάνναβης, την καθιστούσαν υπολογίσιμο αν όχι μοναδικό ανταγωνιστή των προϊόντων πολλών βιομηχανικών κλάδων (πετρελαιοειδή, οινόπνευμα, καπνός, φάρμακα, παραγωγής χαρτιού), οι οποίοι και συνεργάστηκαν αρμονικά προκειμένου να πετύχουν την απαγόρευση της κάνναβης, στα κρίσιμα χρόνια 1930-37 που σφραγίστηκαν από 5 κυρίως γεγονότα.
5. Τα γεγονότα αυτά ήταν: Η δημιουργία του «Ομοσπονδιακού Γραφείου Ναρκωτικών» (1930). Η δυνατότητα της φαρμακοβιομηχανίας να παράγει μαζικά χημικά προϊόντα (1928-32). Η άρση της Ποτοαπαγόρευσης (1933). Η κατασκευή μηχανών υψηλής τεχνολογίας για την παραγωγή χαρτιού από τη δασική ξυλεία και η μονοπώληση αυτής της παραγωγής από το συγκρότημα Hearst (1930-36). Και η μαζική εισαγωγή στην αγορά των προϊόντων της πετροχημικής βιομηχανίας (1926-36) και του νάυλον (1936).
Οι χρήσεις της κάνναβης
6. Διατροφικό μέσο: Οι σπόροι της κάνναβης αποτελούν ένα βασικό διατροφικό μέσο, στο οποίο περιέχονται φυτικές πρωτεΐνες υψηλής ποιότητας και αμινοξέα που ενισχύουν το αμυντικό του σύστημα απέναντι σε διάφορους λοιμογόνους παράγοντες.
7. Θεραπευτικό μέσο: Η κάνναβη και τα παράγωγά της κατείχαν εξέχουσα θέση στην καθημερινή θεραπευτική πρακτική σε όλη τη διάρκεια της γνωστής ιστορίας της ανθρωπότητας.
8. Ευφορικό μέσο: Οι ευφορικές δράσεις των παραγώγων της κάνναβης (μαριχουάνα και χασίς) υπερτερούν των αντίστοιχων δράσεων του καπνού και του οινοπνεύματος και τα καθιστούν επίφοβους ανταγωνιστές τους.  Η κάνναβη είναι η πλέον ατοξική απ' όλες τις ψυχοτρόπες ουσίες που υπάρχουν στον πλανήτη.
9. Ενέργεια: Η βιομάζα που παρέχεται απ' την κάνναβη μπορεί να μετατραπεί σε μεθάνιο, μεθανόλη ή υγρό καύσιμο πολλών οκτανίων (με μια διαδικασία, που η πατέντα της ανήκει στην εταιρεία Mobil Oil), το οποίο έχει μικρότερο κόστος από οποιοδήποτε άλλο και είναι ανυπολόγιστα ευεργετικό για το περιβάλλον.
10. Χαρτί: Το χαρτί, που χρησιμοποιούσαν οι άνθρωποι σ' όλο τον κόσμο, μέχρι το 19ο αιώνα προερχόταν απ' την κάνναβη, που «είναι 50 έως 100 φορές διαρκέστερο απ' οποιοδήποτε άλλο». Σημείωση: Σε χαρτί από κάνναβη έχουν τυπωθεί όλα τα σημαντικά κείμενα που σφράγισαν το νεότερο δυτικό πολιτισμό, από τη «Βίβλο» του Gutenberg και την «Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων» του Lewis Carroll μέχρι τις δύο πρώτες διατυπώσεις της «Διακήρυξης της Ανεξαρτησίας» των ΗΠΑ το 1776.
11. Εξοπλισμός των πλοίων: Το 90% του εξοπλισμού όλων των πλοίων από τον 5ο αιώνα π.Χ. μέχρι τον 19ο αιώνα, οπότε εφευρέθηκε το ατμόπλοιο, κατασκευαζόταν απ' την κάνναβη: Όλα τα πανιά, τα σχοινιά, οι χάρτες, τα ημερολόγια, τα βιβλία και οι σημαίες των πλοίων ήταν προϊόντα του «χόρτου».
12. Υφάσματα και υφαντά: Το 80% των υφασμάτων και των υφαντών, που χρησιμοποιούσε η ανθρωπότητα για να κατασκευάσει ρούχα, τέντες, λινά, κουβέρτες, πετσέτες, χαλιά, πάνες μωρών και πολλά άλλα, προέρχονταν απ' την κάνναβη.
13. Σχοινιά, νήματα, κορδόνια: Το 70-90% της παγκόσμιας παραγωγής των κάθε είδους σχοινιών, νημάτων και κορδονιών προέρχονταν απ' την κάνναβη και ήταν 100% ανακυκλώσιμα. Μετά την απαγόρευση της κάνναβης, το 1937, όλα αυτά αντικαταστάθηκαν από μη-ανακυκλώσιμα πετροχημικά προϊόντα, που το μονοπώλιό τους ελεγχόταν από την εταιρεία DuPont, ύστερα από συμφωνία με τη γερμανική IG που κατείχε τις σχετικές πατέντες.
14. Καμβάδες ζωγραφικής: Όλες οι δημιουργίες των μεγάλων ζωγράφων που ανανέωσαν τον τρόπο με τον οποίο βλέπουμε τον κόσμο, απο τον Caravagio μέχρι τον Van Gogh, αποτυπώθηκαν πάνω σε καμβάδες φτιαγμένους από κάνναβη.
15. Χρώματα και βαφές: Για χιλιάδες χρόνια, όλα σχεδόν τα χρώματα και τα βερνίκια που χρησιμοποιούσε ο άνθρωπος παράγονταν απ' την κάνναβη ή περιείχαν λάδι από τους σπόρους της. Μετά το 1937, αυτές οι βαφές φυσικής προέλευσης αντικαταστάθηκαν από πετροχημικά προϊόντα.
16. Κατασκευαστικό υλικό: Ο πολτός της κυτταρίνης η οποία βγαίνει από την κάνναβη προσφέρει ένα άριστο οικοδομικό και κατασκευαστικό υλικό, που είναι πρακτικό, φτηνό, ανθεκτικό στη φωτιά, με θαυμάσια θερμική και ηχητική μόνωση.
17.  Φωτιστικό λάδι: Μέχρι το 1800, το λάδι από τους σπόρους της κάνναβης κάλυπτε το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας κατανάλωσης φωτιστικού λαδιού. Κατά την περίοδο 1800-1870 περιορίστηκε στη δεύτερη θέση λόγω της διάδοσης του λαδιού της φάλαινας, αλλά μετά το 1870 και τα δυο άρχισαν να αντικαθίστανται από τα προϊόντα του πετρελαίου.
18. Η αντικατάσταση των υλικών, που προέρχονται από την ξύλευση και την καταστροφή των δασών, με αυτά που εξάγονται από την κάνναβη είναι αναγκαία για να διαφυλαχθούν οι δασικές εκτάσεις, που έχουν μειωθεί σε επικίνδυνο βαθμό. Γιατί α) η κάνναβη, σ' αντίθεση με τα δέντρα του δάσους,αυτοανανεώνεται κάθε χρόνο και β) από κάθε 1 στρέμμα κάνναβης παράγεται πολτός κυτταρίνης ίσος μ' αυτόν που βγαίνει από 4,1 στρέμματα άλλων δέντρων.
Η κάνναβη ως ευφορικό
19. Η κάνναβη περιέχει τουλάχιστον 426 χημικές ενώσεις και περισσότερα από 60 αλκαλοειδή που υπάρχουν μόνο σ' αυτό το φυτό και ονομάζονται κανναβινοειδή. Δύο απ' αυτά (η Δ9-Τετραϋδροκανναβινόλη ή ΤHC και η λιγότερο δραστική  Δ8-Τετραϋδροκανναβινόλη), έχουν σωματικές και ψυχικές επιδράσεις στον άνθρωπο, ενώ τα υπόλοιπα είναι αδρανή από βιολογική άποψη.
20.  Η κάνναβη είναι μια μη-ναρκωτική ψυχοτρόπος ουσία, που δεν προκαλεί σωματική εξάρτηση. Σε μικρές και μέτριες δόσεις, προκαλεί ηρεμία και ελαφρύ ύπνο με ηδονικά όνειρα, που συνοδεύονται από ευχάριστη αφύπνιση.
21. Ο θάνατος από υπερβολική δόση κάνναβης είναι πρακτικά άγνωστος. Η θανατηφόρα δόση της THC είναι περίπου 150 gr., δηλαδή είναι 40.000 φορές μεγαλύτερη από τη συνήθη δραστική-αποτελεσματική δόση της (ενώ η θανατηφόρα δόση του αλκοόλ είναι μόλις 4 έως 10 φορές μεγαλύτερη από τη συνήθη αποτελεσματική του δόση). 
22. Τα κυριότερα προϊόντα της κάνναβης είναι: H μαριχουάνα, το πρασινωπό μείγμα αποξηραμένων θρυμμάτων από όλα τα μέρη του φυτού, που περιέχει 0,2-5% THC και χρησιμοποιείται ευρέως για ευφορικούς και θεραπευτικούς λόγους. To χασίςσκουρόχρωμο αποξηραμένο ρετσίνι, που βγαίνει από τις αδενικές τρίχες του φυτού, το οποίο περιέχει 5-12% THC. Και το χασισέλαιο, παχύρρευστο υλικό που παράγεται από παράνθια φύλλα της κάνναβης, περιέχει 20-60% THC και δεν έχει ευρεία χρήση.
23.  Όλες οι Εκθέσεις των διαφόρων ερευνητικών Επιστημονικών και Κυβερνητικών Επιτροπών, από το 1894 μέχρι σήμερα, συμφωνούν ότι η χρήση της κάνναβης: Δεν προκαλεί τοξικομανία. Δεν έχει αρνητικά βιολογικά αποτελέσματα. Δεν αποτελεί προστάδιο για τη χρήση άλλων ψυχοτρόπων ουσιών (ηρωίνη). Δεν συνεπιφέρει εγκεφαλικές βλάβες. Δεν προκαλεί βλάβες στα χρωματοσώματα. Δεν αποδυναμώνει την άμυνα του οργανισμού. Δεν ελαττώνει την τεστοστερόνη στο αίμα. Δεν πυροδοτεί επιθετικές συμπεριφορές. Δεν μειώνει την ικανότητα οδήγησης.
Η κάνναβη ως φάρμακο
24. Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο Ψυχικής Υγείας των ΗΠΑ, «από πλευράς τοξικότητας, τα παράγωγα της κάνναβης πρέπει να θεωρούνται τα πιο ασφαλή από τα φάρμακα πλατιάς χρήσης» (1971).  
25. Η κάνναβη ως φάρμακο έχει 4 σημαντικά πλεονεκτήματα που την καθιστούν μοναδική από θεραπευτική άποψη: Είναι το πιο ατοξικό από τα διαθέσιμα φάρμακα. Έχει ευρύτατο πεδίο θεραπευτικών εφαρμογών. Δρα μέσω μηχανισμών που διαφέρουν απ' αυτούς των άλλων φαρμάκων. Και μπορεί συνδυαστεί αποτελεσματικά και με ασφάλεια με οποιοδήποτε φάρμακο.
26. Σήμερα, η θεραπευτική χρησιμότητα της κάνναβης και των παραγωγών της είναι αποδεδειγμένη και αποδεκτή για το ακόλουθο ευρύ φάσμα παθολογικών καταστάσεων: Γλαύκωμα (ενδοφθάλμια υπέρταση). Παρενέργειες της χημειοθεραπείας (ναυτία και έμετοι). Ασθμα. Επιληψία και σπασμοί. Κατάθλιψη. Αγχος. Ανορεξία. Αλγη διαφόρου αιτιολογίας. Κακοήθεις νεοπλασίες. Εξάρτηση από οπιούχα και αλκοόλ.
27. Το 1985, η αμερικανική κυβέρνηση (που εμμένει στο σλόγκαν ότι «η κάνναβη δεν έχει καμιά θεραπευτική αξία»), χορήγησε άδεια κυκλοφορίας σε μια συνθετική THC με το εμπορικό όνομα Marinol από την εταιρεία Lilly, με κύρια ένδειξη τις παρενέργειες της χημειοθεραπείας και τη διέγερση της όρεξης σε ασθενείς με Aids.Σημείωση: Η οικογένεια του George Bush -που διατέλεσε πράκτορας και εν συνεχεία διευθυντής της CIA (1975-77), διευθυντής της Lilly (1977), αντιπρόεδρος του Ρίγκαν (1981-84) και πρόεδρος των ΗΠΑ (1985-92)- είναι κάτοχος σημαντικού ποσοστού μετοχών των εταιρειών Lilly, Abbott, Bristol και Pfizer. Η δε εταιρεία Lilly ελέγχεται από τον πατέρα τού μετέπειτα αντιπροέδρου του Bush, Dan Quayle.
28. To 1991, τα Ηνωμένα Εθνη μετέταξαν τη συνθετική Δ9-THC από τον πίνακα 1 στον πίνακα 2 των ελεγχόμενων ψυχοτρόπων ουσιών και διατήρησαν την κάνναβη στον πίνακα 1, με το αιτιολογικό ότι η Δ9-THC «είχε αποδεδειγμένα ιατρικά πλεονεκτήματα και δεν υπήρχε διασπορά της σε μη ιατρικές χρήσεις», ενώ η κάνναβη «χρησιμοποιείται παράνομα από εκατομμύρια ανθρώπους»(!)
Επανα-νομιμοποίηση
29. Σοβαροί ιατρικοί, πολιτικοί, οικονομικοί και οικολογικοί λόγοι επιβάλλουν την αναθεώρηση της «παράλογης» απαγορευτικής πολιτικής απέναντι στην κάνναβη, το κόστος της οποίας δεν μπορεί να αντέξει ή να ανεχθεί πια η κοινωνία. Το παραλήρημα των μανιακών της καταστολής δεν μπορεί να εξακολουθήσει να κανοναρχεί τις επιλογές του κοινωνικού σώματος και να υπονομεύει τη συνοχή του.
30. Η απαγόρευση των ψυχοτρόπων ουσιών και η μαζική τελετουργική ανθρωποθυσία που τη συνοδεύει συνιστούν ένα αποτρόπαιο έγκλημα σε βάρος του ατόμου, της κοινωνίας, του πολιτισμού και της ελευθερίας, ακόμη κι αν γίνουν αποδεκτές ως αληθείς οι μυθοπλασίες των υποστηρικτών της. Γιατί η χρήση οποιασδήποτε, έστω και επικίνδυνης, ουσίας βλάπτει αποκλειστικά και μόνο τον χρήστη της. Συνεπώς, αποτελεί τυπική πράξη αυτοπροσβολής και, ως τέτοια, σε μια πολιτισμένη κοινωνία δεν μπορεί να υπόκειται σε καμιά απαγορευτική ή κατασταλτική παρέμβαση.

Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Είδη εθιστικών-ναρκωτικών ουσιών και συμπεριφορών

Χωρίζουμε τα ναρκωτικά σε πολλές κατηγορίες. Ο ορθότερος τρόπος είναι της Π.Ο.Υ. όπου ομιλούμε π.χ. για εξάρτηση τύπου οπιούχων ή τύπου αμφεταμινών κλπ. Για πρακτικούς λόγους συνηθίζεται η διαίρεση σε πέντε (5) κατηγορίες, όπως ακολουθεί:

  •  Ψευδαισθησιογόνα: LSD και όμοια, προϊόντα χασίς (ψυχοδηλωτικά),παραισθησιογόνα κοκ.
  • Διεγερτικά του Κ.Ν.Σ.: Κοκαίνη, κρακ, κρανκ, ICE και μεθαμφεταμίνες(speed),έκσταση
  • Κατασταλτικά του Κ.Ν.Σ.: Οινοπνευματώδη και ηρεμιστικά, αγχολυτικά, υπνωτικά κλπ
  • Διαλύτες, κόλλες, ατμοί: Φρέον, κηροζίνη, βενζόλιο, ασετόνη, γκαζάκια κλπ.
  • Παράγωγα του οπίου: Όπιο, μορφίνη, κωδείνη και συνθετικά, ηρωίνη 

Εθισμός επίσης υπάρχει σε κοινωνικές αλλά και άλλες συμπεριφορές όπως στα:
  • Ηλεκτρονικά παιχνίδια
  • Ίντερνετ 
  • Τζόγο
  • Φαγητό
  • Σεξ 
και αρκετές άλλες δραστηριότητες που επιδεικνύουν πως σε εποχή συνεχής προόδους οι άνθρωποι εξακολουθούν και σε μεγαλύτερο βαθμό να παραμένουν εθισμένοι ή και να επιζητούν τον εθισμό.Μια κατάσταση που οι άνθρωποι ξεφεύγοντας απ'την εξάρτηση μιας ουσίας η συμπεριφοράς εθίζονται σε κάποια άλλη.Ως συμπέρασμα καταλήγουμε στο ότι οι τελευταίες γενιές είμαστε άτομα εθισμένα στον εθισμό κυνηγώντας την διαφορετικότητα και εκκεντρικότητα καταλήγουμε στην ομοιομορφία και στην αλλοτρίωση της προσωπικότητάς  μας.

Δευτέρα 13 Δεκεμβρίου 2010

Σωματική Εξάρτηση

Σωματική εξάρτηση 
Στην περίπτωση όμως που η χρήση γίνει πιο συχνή εύκολα αναπτύσσεται η σωματική εξάρτηση εξαιτίας της ανάπτυξης «ανοχής». Ανοχή σημαίνει ότι το σώμα εύκολα συνηθίζει την ναρκωτική ουσια και ότι χρειάζεται σταθερά μεγαλύτερες δόσεις για να επιτύχει τις ίδιες συνέπειες. Όταν η ουσία έχει χάσει την επίδρασή της εμφανίζονται τα στερητικά συμπτώματα: ο χρήστης αισθάνεται άρρωστος, ιδρώνει και κρυώνει, έχει καταρροή, στομαχικούς πόνους και πόνους στα πόδια και τα χέρια. Πιθανά συμπτώματα είναι ο εμετός και η διάρροια. Τα συμπτώματα εξαφανίζονται μόλις γίνει ξανά χρήση αυτής της ουσίας. Έτσι ο χρήστης εύκολα οδηγείται σε ένα φαύλο κύκλο.είναι μια κατάσταση του οργανισμού, που εκφράζεται με την παρουσία σωματικών και ψυχοπαθολογικών συμπτωμάτων στις περιπτώσεις που το ποσό της ουσίας, στην οποία γίνεται κατάχρηση, μειώνεται απότομα σε σημαντικό βαθμό.

Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Μορφές Εξάρτησης.

Εξάρτηση : Είναι η κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από την επιτακτική ανάγκη για λήψη της ουσίας σε συνεχή ή περιοδική βάση, με σκοπό να βιώσει ο χρήστης τα αποτελέσματα της δράσης της ουσίας ή να αποφύγει τη δυσφορική κατάσταση που προκαλεί η στέρησή της. Διακρίνεται σε ψυχολογική και σε σωματική εξάρτηση.
Η εξάρτηση υποδηλώνεται από την παρουσία τριών τουλάχιστον από τα παρακάτω συμπτώματα:
  • Έντονη επιθυμία χρήσης της ουσίας
  • Ανάπτυξη ανοχής στη χρήση της ουσίας
  • Παρουσία στερητικού συνδρόμου με τη μείωση ή τη διακοπή της χρήσης της ουσίας
  • Ανάλωση σημαντικού χρόνου γύρω από τη συμπεριφορά χρήσης
  • Εγκατάληψη σημαντικών δραστηριοτήτων κοινωνικών, επαγγελματικών ή ψυχαγωγικών λόγω της χρήσης.
  • Εμμονή στη χρήση της ουσίας, παρά το γεγονός ότι προκαλεί στο χρήστη σιβαρόά σωματικά ή ψυχολογικά προβλήματα και δυσλειτουργίες σε κύριους τομείς της ζωής του.




 Ψυχολογική Εξάρτηση
ονομάζεται η κατάσταση που συνοδεύει όλες σχεδόν τις περιπτώσεις της εξάρτησης και κατά την οποία η προοπτική λήψης της ουσίας προκαλεί ένα συναίσθημα ευχαρίστησης. Έτσι γίνεται ισχυρότερο το κίνητρο για την επανάληψη της χρήσης, με σκοπό την ένταση της ευχαρίστησης ή την αποφυγή της δυσφορίας από την πιθανή στέρηση της ουσίας. Το αντικείµενο της εξάρτησης έχει την ικανότητα να δένεται µε τον ψυχισµό του χρήστη προκαλώντας ψυχικό εθισµό. Η σωµατική εξάρτηση σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει (π.χ. στην περίπτωση των ναρκωτικών), αλλά στην πραγµατικότητα δεν αποτελεί το βασικό πρόβληµα, αφού τα στερητικά συµπτώµατα του σώµατος αντιµετωπίζονται µέσα σε µερικές µέρες. Ωστόσο ο σωµατικός εθισµός χρησιµοποιείται από τα πρόσωπα ως δικαιολογία για να παραµένουν σε σχέση εξάρτησης, προκειµένου να ικανοποιούν τον ψυχικό εθισµό τους